Żyć jako istota prawdziwie wolna, jak syn, córka Ojca (wciąż do tego wracam), to uwierzyć w miłość, którą Bóg nam objawił w Chrystusie, i przyjąć ją. To uwierzyć w Jezusa – Posłanego Ojca – i kochać, aż po najmniejsze konkrety naszego życia. Kochać tak jak On, kochać, bo to przykazanie, taki testament, nam zostawił. Tym zanurzeniem w prawdziwej wolności jest dla nas chrzest święty. On nas zjednoczył z Chrystusem. Na nim otrzymaliśmy wiarę, nadzieję, miłość, które jak życiodajne soki w nas krążą, ucząc nas żyć niewidzialną, ale najbardziej realną, nieprzemijającą rzeczywistością królestwa Bożego.