Słowa Jezusa, którymi obdarowuje nas dzisiejsza liturgia, to ładunek wybuchowy grożący rozsadzeniem naszego rozwodnionego katolicyzmu. Czytamy je ze zdumieniem. Przecież to nie jest możliwe, by taką naukę stosować w całej rozciągłości. Na to trzeba zupełnie zmienić sposób patrzenia na świat, na wydarzenia, na ludzi. Przypatrzmy się więc jeszcze raz tekstowi, który znajdujemy u świętego Łukasza. Ten program Jezus kreśli, zwracając się do swoich uczniów. Czy tylko do współczesnych sobie? A jeśli jednak i my dzisiaj uważamy się za Jego uczniów, to co? Ktoś mądry powiedział, że doskonałość znajduje się na końcu, a nie na początku. A może ten tekst nie jest aż tak trudny do przyjęcia? Może coś z niego już jest naszą trwałą praktyką? Spróbujmy podnieść sobie choć trochę poprzeczkę, ufając mocy i miłości Chrystusowej.